Kort profiel
Martin Waldbauer is geboren in 1986 en woont in Hauzenberg bei Passau, Duitsland. Sinds 2013 heeft hij zijn geboortestreek, het Beierse Woud, in verschillende tentoonstellingen gedocumenteerd. Centrale motieven zijn de landbouw, de natuur en vooral de mens.
In het interview geeft Martin Waldbauer inzicht in zijn benadering van fotografie, zijn bronnen van inspiratie en legt hij uit waarom hij de gezichten van zijn geboortestreek fotografeert.
5 VRAGEN AAN MARTIN WALDBAUER
Kun je ons vertellen hoe je fotograaf bent geworden? En vertel ons iets over je foto's.
Over het algemeen ben ik via een paar omwegen tot de fotografie gekomen. Serieus fotografeer ik pas vanaf mijn twintigste. Er was geen specifieke trigger of stimulans waarom ik met fotografie begon. Als tiener tekende en schreef ik veel – later werd fotografie mijn uitlaatklep. Ik groeide op vóór smartphones en mijn vrienden en ik legden onze ervaringen vast met een digitale camera. Het bewaren en vastleggen van herinneringen en momenten is in principe altijd belangrijk voor me geweest, zowel in geschreven als in visuele vorm.
Mijn foto's draaien hoofdzakelijk rond het thema 'sporen van de tijd'. Ik ben niet alleen geïnteresseerd in het beeld op zich, maar ook in wat de tijd heeft gedaan met een persoon, met een landschap of met een voorwerp. Mijn foto's bewegen zich tussen fictie en realiteit – mijn doel is een moment of toestand in de foto's te bereiken die veel vragen oproept, de kijker uitdaagt en hem dwingt wat langer en intensiever met de foto's om te gaan.
Photo: Martin Waldbauer
Hoe en waar vind je de mensen die je portretteert?
Ik ben altijd onderweg, met de auto of te voet – ik heb altijd een camera bij de hand en ik houd mijn ogen voortdurend open. Veel van de mensen die ik fotografeer ontmoet ik gewoon bij toeval. Ik woon in een zeer landelijk gebied en de mensen hier verdienen hun brood nog steeds met 'eerlijk' handwerk. Ik begin met mensen te praten, de handeling van het fotograferen speelt nog geen belangrijke rol – dat komt later pas. Het is voor mij echter belangrijk dat ik mensen vanaf de eerste ontmoeting en in hun directe omgeving fotografeer. De eerste indruk is belangrijk, maar de tweede is de doorslaggevende.
Photo: Martin Waldbauer
Ambacht en landbouw lijken onderwerpen te zijn die je interesseren. Waar komt die belangstelling vandaan?
Dit komt voornamelijk door het gebied waar ik woon en ook omdat ik zelf op een boerderij ben opgegroeid.
Photo: Martin Waldbauer
Heb je een routine om met mensen om te gaan tijdens een portretsessie?
Er is geen bepaalde routine in portretfotografie. Je moet je elke keer aanpassen en bijsturen. Elke persoon is anders. Bij portretfotografie zijn nuances vaak van belang: hoe valt het licht, hoe is het hoofd geposeerd, waar ga ik met de camera staan, etc.
Ik werk uitsluitend met analoge techniek en maak meestal niet meer dan tien foto's van één persoon. Uit deze tien opnamen kies ik dan de voor mij meest coherente en krachtige. Ik geef niet veel instructies aan mensen terwijl ik foto's neem, er wordt over het algemeen niet veel gepraat.
Photo: Martin Waldbauer
Hoe raakt je geïnspireerd? En wat inspireert je het meest? Films, boeken of tijdschriften? Of is het gewoon wat er om je heen is? Wat zijn je plannen voor de rest van de dag?
In principe is er geen algemeen antwoord op deze vraag. Veel zal mij waarschijnlijk onbewust inspireren, want ik ben iemand die veel leest en met open ogen door de wereld gaat. Ik kan uren in een weiland zitten en naar de natuur luisteren, maar ook naar de drukte van mensen in een café in een stad kijken. Ik probeer altijd het bijzondere uit mijn directe omgeving te filteren en tot in het kleinste detail te ontleden met al mijn zintuigen.
Ook heb ik een grote collectie boeken, waarvan de meeste fotoboeken en catalogi zijn van beroemde fotografen en schilders. Ik luister graag naar zowel klassieke als progressieve muziek... Zoals je kunt zien, heb ik veel inspiratie.
Ik beantwoord deze vragen nu om 5 uur 's ochtends, ik ben een vroege vogel. Daarna ontbijt ik met mijn vrouw en dochter en later maak ik in de donkere kamer nog een paar afdrukken voor een komende solotentoonstelling.
