Kort profiel

Matthias Heiderich, die in Berlijn woont, studeerde computerlinguïstiek en vond zijn weg naar de professionele fotografie aanvankelijk in zijn vrije tijd: “Het idee van een kantoorjob werd al snel minder aantrekkelijk.”

Zijn foto's worden ondertussen in heel Europa en de VS tentoongesteld en hij werkt als freelancer voor wereldwijde merken, agentschappen en uitgevers. “Daarbij probeer ik een beetje het experimentele karakter uit mijn begintijd te behouden en niet te vervallen in verkrampte ernst.”

In het interview onthult hij wat hem inspireert, hoe hij zelf tegen zijn stijl aankijkt en waarom fotografie voor hem altijd een “stukje escapisme” is.

Shadow of a person on a yellow wall.

3 VRAGEN AAN MATTHIAS HEIDERICH

Kan je ons wat vertellen over hoe je fotograaf bent geworden? En vertel ons gerust wat over je foto's. 

Ik ben freelance fotograaf sinds 2011. Sinds 2008 ongeveer ben ik me ernstig gaan toeleggen op fotografie. Daarvoor kwam ik er nauwelijks mee in aanraking, afgezien van wat vakantie- en verjaardagskiekjes. De periode van 2008 tot 2011 was een soort van persoonlijke zoektocht. Ik ben eigenlijk afgestudeerd in computerlinguïstiek, fotograaf worden was geen plan. Dat is geleidelijk begonnen  in de tijd nadat ik naar Berlijn was verhuisd, vaker fotografeerde in mijn vrije tijd, en een paar foto's begon te uploaden op fotowebsites en begon te experimenteren met Photoshop, wat ik erg boeiend vond. Op de fotosites zag ik toen voor het eerst veel werk van echte fotografen en ik werd er volledig door opgeslorpt, ik was er meteen aan verhangen, werd enthousiaster en heb dan veel verschillende camera's en stijlen uitgeprobeerd. Het idee van kantoorwerk verloor al snel zijn aantrekkingskracht.

Appartment complex with different colors.

Photo: Matthias Heiderich

Na verloop van tijd is er dan een stijl ontstaan die me het beste ligt. Ik ben graag op pad in de stad om ongekende hoekjes te vinden. En dus was het eigenlijk duidelijk dat ik geen portret- of landschapsfotograaf wilde worden, maar een stadsfotograaf. Persoonlijk vind ik minimalisme in combinatie met kleuren visueel bevredigend en ook rustgevend. Als ik in de stad fotografeer, kom ikookin een soort staat van meditatieve flow, waarin ik goed kan loslaten. Het is ook een vorm van escapisme.

Mijn foto's tonen vaak iets banaals, soms architectuur - in elk geval meestal een klein deel van de werkelijkheid dat ik persoonlijk op de ene of andere manier opmerkelijk vind. En meestal spelen vormen, lijnen, geometrie en kleuren een rol. Ik geniet ervan om dit alles in een foto te organiseren, omdat ik de oneindigheid van de wereld op creatieve wijze kan herleiden tot slechts enkele elementen.

wall showing Matthias Heiderich´s art.

Photo: Matthias Heiderich

Wat inspireert je? En waardoor laat jij je inspireren? Films, boeken of tijdschriften? Of dat wat je omringt? 

Als ik tijd heb, loop ik door steden, kijk rond en fotografeer alles wat er interessant uitziet. De meeste foto's worden nooit openbaar gemaakt en belanden in het archief. Maar het is altijd leuk om iets te ontdekken en over composities na te denken.

De belangstelling voor deze vorm van expressie komt zeker voort uit het feit dat het me in staat stelt de wereld voor mezelf te ordenen - te verpakken in kleine pakketjes waarvan de complexiteit overzichtelijk is. Het is waarschijnlijk een behoefte aan harmonie. Bovendienvoel ik me altijd geïnspireerd als ik werk zie dat me visueel bevredigt, en dan wil ik zelf ook zoiets maken. Tegelijkertijd probeer ik een beetje van het experimentele karakter uit mijn begintijd te behouden en niet te vervallen in verkrampte ernst. Toegegeven, dit is niet altijd gemakkelijk als je ook je brood wilt verdienen met dit werk. Sociale media en de regels die daar gelden, hebben natuurlijk ook invloed op mijn werk. Maar ik besef dat ik het plezier in fotografie verlies als ik me te veel richt op wat op dat moment in de media werkt, en dat komt het resultaat niet ten goede. Ik weet nu ook dat je geen alleskunner hoeft te zijn, maar dat je in een niche goed kunt bestaan als je er consequent aan werkt.

wall showing Matthias Heiderich´s art.

Photo: Matthias Heiderich

Inspiratie vind je overal. Nu kan je oneindig veel foto's bekijken in de apps. Daar vind ik altijd veel wat ik persoonlijk mooi vind en waardoor ik zin krijg om erop uit te trekken. Maar als je alleen Instagram volgt, dan vergeet je soms dat het werk van de grote meesters van vele genres daar nauwelijks te vinden is. Daarom zijn fotoboeken eigenlijk altijd waardevoller. Vooral omdat je daar afgedrukte foto's ziet en niet slechts gecomprimeerde bestanden. Dat is ook wat tentoonstellingen zo aantrekkelijk maakt. Fotografie is niet alleen foto's maken, maar ook nadenken over de presentatie - over materialen, afmetingen, verschillende presentatievormen. Daarom vind ik boeken, tijdschriften en tentoonstellingen inspirerender dan scrollen door apps en websites. En natuurlijk zijn ook andere kunstvormen inspirerend, voor mij vooral architectuur en muziek - vormen, kleuren, ritme.

wall showing Matthias Heiderich´s art.

Photo: Matthias Heiderich

Wat zijn je plannen voor de rest van de dag?

Wat heb ik voor de rest van de dag gepland? Foto's nabewerken natuurlijk, de hond uitlaten, e-mails beantwoorden en nog eens een tijdschrift doorbladeren in plaats van de afgrond in te scrollen :)

WhiteWall product aanbevelingen