Op zoek naar het essentiële met Alexander Schoenberg
Kort profiel
Alexander Schoenberg studeerde 15 jaar muziek voordat hij zich in 2015 op fotografie richtte. Sindsdien is zijn werk internationaal tentoongesteld en bekroond met talrijke prijzen. Hij woont en werkt in Hamburg. In het interview legt hij niet alleen uit hoe hij bij toeval in de fotografie terecht is gekomen, maar geeft hij ook inzicht in zijn werkmethoden.
6 VRAGEN AAN ALEXANDER SCHOENBERG
Kun je ons iets vertellen over hoe je in de fotografie terecht bent gekomen?
Dat was begin oktober 2015, toen ik al 15 jaar muziek produceerde en songteksten schreef, toen een arts me onverwacht aanraadde om “gewoon meer te gaan wandelen”. Ik realiseerde me meteen dat ik het zat werd om alleen maar rond te lopen... Ik dacht er niet lang over na, ging een winkel binnen en kocht meteen een camera. Zo begon mijn reis in de wereld van de fotografie.
Foto: Alexander Schoenberg
Vertel eens iets over je foto's. Wat is je speciale interesse? Hoe kies je de kleuren, compositie, thema's etc.?
De afgelopen vijf jaar heb ik voornamelijk op projectbasis gewerkt, dat wil zeggen als ik me realiseer dat een bepaald onderwerp me zo aangrijpt dat het een serie zou kunnen worden, dan pak ik het consequent aan of ik laat het rusten. Sommige series kunnen jaren doorgaan en min of meer nooit eindigen, andere zijn gewoon eenmalig, het hangt er altijd vanaf. Over het algemeen kun je zeggen dat mist en mensen een centrale rol spelen in de meeste van mijn series, zowel stedelijk als landschappelijk.
Ik pas de kleurkeuze en compositie altijd aan het thema van de serie aan, er is geen specifieke aanpak. Ik werk vaak volgens het principe “less is more” en vraag me meestal af “wat kan er uit het plaatje komen?” Of “wat is de essentie?”
Foto: Alexander Schoenberg
Waar komt deze interesse vandaan?
Ik heb fotografie nodig als een soort therapie, het helpt me om mijn leven beter te verteren, maakt het meer de moeite waard om te leven en vormt tegelijkertijd een stevige pijler waar alles in mijn leven omheen is georganiseerd.
Als ik foto's maak, ben ik in een parallel universum, verlies ik mezelf in de ontelbare details van steden of landschappen, weggestraald van de werkelijkheid, heb ik mijn manier gevonden om mezelf uit te drukken. Ik zie het als een soort medium tussen mezelf en andere mensen, want elke foto is als een open boek.
Foto: Alexander Schoenberg
Wat inspireert jou?
Het echte leven op straat, daarom is straatfotografie het belangrijkste en spannendste voor mij.
Hoe raak je geïnspireerd? En wat inspireert je het meest? Films, boeken of tijdschriften? Of wat je omringt?
Misschien een paar films, maar geen boeken en helemaal geen tijdschriften. Ik creëer liever dan dat ik consumeer, het geeft me gewoon meer.
Wat zijn je plannen voor de rest van de dag?
Een kleine wandeling met een podcast in je oor. ;)
