7 VRAGEN AAN BRYNJAR ÁGÚSTSSON

Kun je ons iets vertellen over hoe je fotograaf bent geworden?

In 1981 kreeg ik mijn eerste camera en begon ik foto's te maken. Mijn oudere broer, die toen als professioneel fotograaf werkte, heeft me beïnvloed om geïnteresseerd te raken in fotografie.

Mijn eerste foto's waren van verschillende patronen op de grond, die tegenwoordig als abstract zouden worden beschouwd. Er was echter een creatief proces dat begon toen ik deze kleine wereld met 2x3 kaders zag en voelde. Ik was in staat om de grote wereld te isoleren en daarmee opende zich een veel grotere wereld voor mij om te spelen met mijn creaties. De reis door de fotografie in de afgelopen 40 jaar is zo veel geweest dat ik er niet meer op kan tellen. Geboren en getogen hier in IJsland heb ik zoveel wonderen en schoonheid van dit kleine eiland mogen aanschouwen.

Geboren in het noorden van IJsland in een artistieke familie, was het makkelijk om gehecht te raken aan de schoonheid van de ruige natuur. Heldere zomeravonden midden in de hooglanden, donkere winternachten onder het groene noorderlicht en watervallen van smeltende gletsjers. Door de jaren heen is hij getuige geweest van dit alles en vele vulkaanuitbarstingen en heeft hij nederig gebogen voor Moeder Aarde.

Na vele jaren fotograferen in dit land van vuur en ijs begon ik mindfulness en meditatie te beoefenen, wat me hielp om naar binnen te gaan, en toen gebeurde er iets. Ik realiseerde me dat er zoveel meer bron en materiaal was om uit te creëren.

Foto: Brynjar Ágústsson

Allereerst voelde ik zoveel bevrijding, alsof mijn zintuigen een resetproces doormaakten en in een staat van totaal bewustzijn kwamen waarin ik veel meer van mijn zintuigen kon gebruiken. Het was alsof ik in vele lagen van het land keek, waar alle 4 elementen van moeder aarde samenkwamen in één punt in tijd en ruimte dat mijn beeld creëerde. Het bracht me voorbij het begrip van mijn hersenen en de behoefte om alles te analyseren, waar het mijn creativiteit bevrijdde van elke invloed van buitenaf en gedachten, ideeën en symbolen, en de resultaten kunnen een kunst vormen die vol is van betekenis.

Samen met liefde, vriendelijkheid en mededogen voelde het alsof ik in een genezingsproces zat waarin veel oude lagen van ideeën en gedachten van me werden losgelaten. In het begin realiseerde ik me als fotograaf dat ik iets te zeggen had en verlangde ik ernaar om authentiek en betekenisvol werk te maken, maar dit proces had me voorbij elke betekenis en storytelling gebracht naar het land van een abstracte en objectieve wereld die nergens mee verbonden is - het is er gewoon.

Vertel eens iets over je beelden. Wat is je speciale interesse?

Mijn belangrijkste focus is om beelden te maken die vragen oproepen in plaats van antwoorden. Om een beeld te creëren dat voor de geest moeilijk te interpreteren of te verklaren is, waardoor de creatie verder gaat dan wat bekend is en in het rijk van de waarneming komt. Ik denk dat ieders interpretatie en ervaring van een berg uniek is en dat de berg zelf niet zichtbaar is in de werkelijkheid. Ik probeer verder te gaan dan het verstand om iets echt te kunnen zien.

Foto: Brynjar Ágústsson

Hoe kies je de kleuren, compositie, thema's etc.?

Wat betreft mijn voorkeuren voor kleuren en kaders kan ik geen logische verklaring geven waarom ik bepaalde kleuren of kaders gebruik. Deze keuzes komen van binnenuit, alsof ik hulpmiddelen van mijn onderbewustzijn interpreteer. Momenteel benader ik het maken van beelden door eerst een thema te bedenken.

Waar komt deze interesse vandaan? 

Het komt van mindful mediteren. Voor mij is het een helende kunstreis en toen ik aan deze reis van liefde en creatie begon, merkte ik dat ik vertrouwde situaties met een nieuw gevoel van creativiteit en passie benaderde. Mijn geest stroomde over van frisse ideeën die resoneerden met mijn nieuwe perspectief en die een breder scala aan keuzes en mogelijkheden voor actie boden. Het enige obstakel in dit proces was mijn eigen geest, die controle probeerde uit te oefenen over de uitkomst. Ik herkende echter de noodzaak om deze controle los te laten en me over te geven aan de stroom. Vanuit deze staat van overgave ontdekte ik dat het gemakkelijker werd om betekenis te geven en verhalen te maken die verder gingen dan oppervlakkige observaties. Deze verhalen werden diep persoonlijk en vertegenwoordigden mijn eigen unieke verhaal.

Een van mijn uitspraken is "De uiterlijke werkelijkheid is slechts een weerspiegeling van mijn innerlijke werkelijkheid." Opdat "hier" zou bestaan, moet er ook een "daar" zijn. De binnenkant heeft geen betekenis als die niet wordt weerspiegeld in de buitenkant. Daarom moeten passie en creatie hun werk doen in deze wereld van spiegels, zodat alle interacties kunnen plaatsvinden.

Ik ben tot dit inzicht gekomen na vele jaren meditatie beoefening. De reactiedanslus is iets waar we in vast kunnen komen te zitten, waardoor we dingen steeds weer op dezelfde manier zien, tenzij we onze geest oefenen. Maar nu, zoals ik de dingen zie, heeft de werkelijkheid vele lagen als een ui, en onder al onze etiketten ligt de ware essentie van de dingen.

Daarom ben ik nu geneigd om dit visuele ambacht naar de grens van kennis te brengen. Om beelden te creëren zonder elementen die de hersenen gemakkelijk kunnen labelen of begrijpen. Hierdoor roept het beeld meer vragen op dan antwoorden. Bij het bekijken van mijn werk kunnen we niet ons verstand gebruiken om te zien en te definiëren, maar moeten we onze zintuigen gebruiken om echt te zien.

Foto: Brynjar Ágústsson

Hoe raak je geïnspireerd? En wat inspireert jou het meest? Films, boeken of tijdschriften? Of wat je omringt? 

Jaren geleden raakte ik in de ban van de boeken van Carl Gustav Jung en besteedde ik veel tijd aan het bestuderen van zijn theorieën over archetypen, dromen en symboliek. Als gevolg daarvan vind ik het nu relatief gemakkelijk om de objectieve wereld om me heen te zien als een symbool, net als in een droom. Dit begrip bereikte zijn hoogtepunt toen ik Joseph Campbell's "De Reis van de Held" las, die me leerde hoe je een verhaal vertelt door middel van een beeld. Tegenwoordig deel ik beelden in drie hoofdtypen in, om het proces van het creëren van mijn eigen heldenreis te vereenvoudigen terwijl ik me ontwikkel in dit visuele ambacht. Dit is gewoon mijn huidige perspectief, dat na verloop van tijd kan veranderen.

Mijn primaire interesse is om beelden te maken die eerder vragen oproepen dan antwoorden geven. Om beelden te maken die het vermogen van de geest uitdagen om te interpreteren of te verklaren wat gezien wordt, om verder te gaan dan wat we al weten en om het rijk van de waarneming binnen te gaan. Ik geloof dat ieders ervaring en interpretatie van een berg anders is en dat de berg zelf niet in werkelijkheid kan worden gezien. Om iets echt te zien, probeer ik mijn eigen geest te overstijgen. Soms zeg ik zelfs "Hoe bevrijd of onthul je een berg" om dit punt te illustreren.

Door verhalen te vertellen vervullen we het aangeboren verlangen van de hersenen om betekenis te geven. Als we de moed verzamelen om verder te gaan dan onze beperkte waarneming op basis van wat we weten, stellen we ons open voor een uitgestrekte en expansieve objectieve werkelijkheid die we kunnen verkennen en waar we ons mee bezig kunnen houden. We beginnen een objectieve wereld waar te nemen die onafhankelijk bestaat, verstoken van specifieke verbanden of interpretaties. Het kan worden beschreven als vorm, patroon of abstractie. Als we aan deze reis beginnen, kunnen onze hersenen moeite hebben om onze acties te begrijpen, omdat we ons meer laten leiden door intuïtie en zintuiglijke ervaringen dan door de analytische obsessie van onze geest.

Gebaseerd op mijn persoonlijke ervaring is het bij het creëren van beelden cruciaal om een geestestoestand binnen te gaan waarin betekenis afwezig is en waarin invloeden en beperkingen van buitenaf geen rol spelen. Het is in deze bevrijdende ruimte dat de creatie externe invloeden, gedachten, ideeën en symbolen kan overstijgen, waardoor kunst ontstaat die doordrongen is van een diepe betekenis. De creatie zelf blijft echter verstoken van leven en betekenis totdat het de interpretaties en betekenissen tegenkomt die de kijkers eraan toekennen.

Foto: Brynjar Ágústsson

Wat zijn je plannen voor de rest van de dag?

Ik bereid me momenteel voor op mijn volgende reis naar de wildernis, waar ik de natuur in haar ware vorm hoop te ervaren.

Wat moeten we nog meer over je weten?

Mijn naam is Brynjar Ágústsson - ik ben 60 jaar oud en geboren in 1963 in IJsland.

Ik ben een onafhankelijke fotograaf uit IJsland, momenteel woonachtig in IJsland, omgeving Reykjavík. Mijn fotografie is erkend in verschillende media zoals tijdschriften, reclames en tentoonstellingen.

Ik ben geboren in een artistieke familie in het noorden van IJsland en heb al snel een waardering ontwikkeld voor de fascinerende schoonheid van de ruige natuurlijke landschappen. Van levendige zomeravonden in de hooglanden tot donkere winternachten verlicht door het dansende noorderlicht en klaterende watervallen van smeltende gletsjers, ik heb veel respect voor de natuur. De afgelopen 9 jaar heb ik samengewerkt met Iceland Photo Workshop, waarbij ik talloze fotografieworkshops heb georganiseerd en geleid, en ook mijn eigen workshops heb gegeven. Ik deel mijn unieke visie door dieper in te gaan op het visuele ambacht, het ontwaken en versterken van de creatieve kracht en het vakkundig combineren van elementen uit de natuur binnen het kader.

Mijn verkenning van de fotografie-industrie omvat zowel technische als ideologische aspecten. Aanvankelijk richtte ik me op landschapsfotografie. Als onafhankelijk beeldend kunstenaar en fotograaf heb ik mijn vaardigheden in de loop der jaren verfijnd door middel van individuele studies, kunsttrainingen en praktijkoefeningen. Mijn creaties bevatten minimalistische thema's, macrotechnieken en luchtperspectieven om de communicatieve diepte van mijn kunst te verrijken.