Kort profiel
Chiara Zonca werd in 1982 in Milaan geboren en studeerde fotografie aan het Instituto Europeo di Design. Door middel van fotografie geeft ze een verbinding tussen haar emoties en de omgeving weer. Haar landschapsfoto's tonen de aarde als een onaangetast droomlandschap waarin zij haar verhalen kan projecteren.
Haar werk is tentoongesteld in Sydney, New York, Zürich, Los Angeles en Londen en is verschenen in talrijke tijdschriften en fotografieboeken. Ze woont momenteel in Vancouver, Canada.
In een interview met WhiteWall beschrijft ze hoe ze de fotografie herontdekt heeft als een vorm van expressie, welke rol haar dromen spelen in haar werk en waarom ze de natuur nodig heeft voor haar geestelijke gezondheid.
5 VRAGEN AAN CHIARA ZONCA
Kunt u ons wat vertellen over hoe u fotograaf bent geworden?
Ik werd fotograaf omdat het een manier is om mijn reizen te documenteren. Mijn levensstijl was toen heel anders, ik woonde in een stad, werkte fulltime als motion designer en verlangde naar avontuur en de wilde natuur. Ik greep elke kans om de natuur in te trekken, volledig opgebrand door de betonnen jungle die ik thuis noemde.
Fotografie werd de perfecte metgezel om al die ongelooflijke ervaringen te documenteren, en in ruil daarvoor werd dit het medium waarmee ik mezelf een plaats kon geven. Het blijkt dat ik niet erg goed functioneer in een stedelijke omgeving en fotografie was letterlijk het medium dat mij dit onthulde en de aanzet gaf tot mijn verhuis van de stad naar het platteland. Ik heb nu een nauwere verbinding met de natuur, ergens waar ik mijn innerlijke zelf beter kan verkennen en mijn activiteit kan uitbreiden.
Foto: Chiara Zonca
Wat kunt u ons vertellen over uw foto's (wat interesseert u, hoe kiest u de kleuren, compositie, thema's enz.).
Ha, ik zeg altijd graag dat ik geen plaats kies, het is de plaats die mij kiest! Ik weet niet of er een methode is voor deze waanzin, ik weet alleen dat ik me aangetrokken voel tot plaatsen die heel open aanvoelen, bijna oneindig. Waar menselijke aanwezigheid nauwelijks voelbaar is, waar de tijd lijkt stil te staan. Ik hou ook van het idee dat er niets moderns is aan mijn foto's, ze zouden op elk moment in de tijd genomen kunnen zijn. Ik fotografeer nu meestal op film om het volle kleurenspel in beeld te brengen. En als ik dat niet doe, probeer ik toch mijn digitale bestanden in te kleuren om zo dicht mogelijk bij het filmeffect te komen.
Foto: Chiara Zonca
Waar komt die belangstelling vandaan?
Escapisme. Soms kies ik voor een plek omdat ik dan even aan mijn problemen kan ontsnappen, mijn hoofd kan leegmaken en kan opgaan in het landschap. Net als zweven in een lucide droom, helpen die plekken om aan jezelf te ontsnappen en naar buiten te projecteren. Het is bijna als meditatie. Ik hou ervan die overgang te documenteren en als het gebeurt, heb ik het gevoel dat ik voor altijd in die foto zou kunnen leven.
Foto: Chiara Zonca
Waar haalt u uw inspiratie? En wat inspireert u het meest? Films, boeken of tijdschriften? Of wat u omringt?
Ongetwijfeld wat me omringt. Maar soms ook dromen. Ik kan behoorlijk indrukwekkende dromen hebben, waarin ik plaatsen waar ik ben geweest door elkaar haal, waardoor er vreemde en inspirerende combinaties ontstaan. En natuurlijk zijn films uit de jaren '70 en '80 nog steeds een grote inspiratiebron, toen ze nog op film draaiden en de kleuren geweldig waren.
Wat zijn uw plannen voor de rest van de dag?
Een wandeling in de natuur maken. Ik ben volop bezig geweest met een nieuw werk, "Saved by a deer", wat dichter bij huis deze keer, waarin ik het heilzame effect van de natuur op mijn geestelijke gezondheid onderzoek, dus ik denk dat ik dat later vandaag ga doen.
