Nieuwe, wilde speciën – Interview met Jennifer Latour

Kort profiel

Jennifer Latour is geboren in Seven Islands, Quebec en woont en werkt nu in Vancouver, British Columbia. Ze is autodidact en werkte aanvankelijk internationaal als visagiste voor special effects in film en televisie. In 2006 begon ze met fotograferen. Al haar werk is doordrongen van haar liefde voor fotografie, film, beeldhouwkunst en het ontwerpen van personages.

In dit interview vertelt ze hoe ze met fotografie is begonnen, waarom de eerste corona lockdown in 2020 een keerpunt in haar fotografisch werk was en waar ze haar verschillende inspiraties vandaan haalt. 

5 VRAGEN AAN JENNIFER LATOUR

Kunt je ons iets vertellen over hoe je fotograaf bent geworden? En vertel ons iets over je foto’s.

Ik begon in 2006 met fotografie te experimenteren toen ik in Groot-Brittannië woonde en werkte. Mijn liefde voor film, kunst en moderedacties waren in het begin de drijvende kracht. Mijn grootste interesse was toen om te proberen het uiterlijk van een filmstilleven te bereiken. Mijn beste vriend had in die tijd net de nieuwste digitale camera van Canon gekocht, waardoor fotograferen erg verslavend werd. Ik fotografeerde van alles, van objecten op het werk tot ideeën die ik had om mijn vrienden te combineren met mode en verhalen vertellen in de stad. Ik heb altijd al een overactieve fantasie gehad en gelukkig waren al mijn vrienden in die tijd hetzelfde, dus elke week ontstonden er verschillende projecten.

conceptual flower arrangement in the dark.

Foto: Jennifer Latour

Vertel eens iets over je foto's. Wat is je speciale interesse? Hoe kies je de kleuren, compositie, thema's etc.?

Mijn Bound Species serie kwam voort uit de eerste lockdown van 2020. Ik kon al mijn opgekropte energie kanaliseren in experimenten thuis en had minstens 4 projecten tegelijk aan de gang. Ik herinner me levendig dat ik steeds weer droomde dat er reusachtige flora uit de drenkelingen groeide met meerdere flowers aan elke stengel. Ik denk dat ik vrij snel daarna met het concept begon te spelen. Toen mijn eerste stuk in elkaar zat en in balans was, voelde ik iets heel speciaals en was ik verkocht.

Ik heb altijd van de quote “less is more” gehouden, ik voel me in veel opzichten aangetrokken tot minimalisme en vond dat dit voor mij de beste manier was om de composities impactvol te houden. Bij kleur draait het allemaal om balans. Ik ben geobsedeerd door kleur en vind het net zo belangrijk als de gecreëerde vormen. Soms kies ik de kleuren van tevoren, maar bijna altijd neemt het werk van daaruit zijn eigen abstracte weg. Thema’s en belichting vallen in hetzelfde scenario, ik kies locaties en lichtbronnen, maar ik weet nooit echt waar het werk me van daaruit zal brengen.

flower creatures, bound species with beige background.

Foto: Jennifer Latour

Waar komt deze interesse vandaan?

Ik verliet Montreal in 2003 en verhuisde naar het Verenigd Koninkrijk om mijn droom na te jagen: Special Effects make-up artist worden. Het werk combineert zoveel van wat ik leuk vind aan kunst, zoals beeldhouwen, personages creëren, schilderen, samenwerken met andere gespecialiseerde kunstenaars en verhalenvertellers, enz. En ik kon uit de eerste hand zien hoe films werden gemaakt. Eén aspect van het werk is het aanbrengen van protheses op gezichten van acteurs en ik vind het geweldig om me intensief bezig te houden met het vastplakken van de protheses op lichaamsdelen. Persoonlijk denk ik dat mijn vermogen om mijn florale kunst te splitsen en te balanceren voortkomt uit mijn fx-make-uptoepassingen. Door de delicate aard van beide werken kan ik hyperfocus gebruiken en intuïtief aanvoelen wat “ziek” wordt en wat niet.

flower creatures, bound species with blue ocean sky horizon background.

Foto: Jennifer Latour

Hoe raakt je geïnspireerd? En wat inspireert je het meest? Films, boeken of tijdschriften? Of wat je omringt?

Dit is een heel beladen vraag en ik zal mijn best doen om het kort te houden. Definitely cinema en kunst zijn mijn top twee inspiraties. Ik denk dat het vanuit mijn werk al duidelijk is dat ik van Thriller/horror hou, maar ik hou ook van het compleet tegenovergestelde, zoals wat regisseur Bela Tarr creëert in Oost-Europese cinema. Het is de cinematografie die me meestal over de streep trekt. Ik ga helemaal op in de esthetische beelden van films, het is voor mij een constante bron van inspiratie. Ook tijdschriften. Ik denk dat mijn favoriete tijdschrift aller tijden Acne Paper is. Het is een visueel snoepje voor me elke keer als ik het doorblader. Ik ben ook dol op Dezeen, The Gentlewoman, Juxtapoz, Artforum, American Cinematographer en nog veel meer.

Een andere grote bron is rondrijden om inspiratie op te doen - ik kan uren rondrijden. Op zoek gaan naar locaties is definitief een constante bron van inspiratie. Ik vind het heerlijk om een nieuwe plek te ontdekken en vaak ontwikkel ik vrij snel een idee voor nieuw werk door het landschap in me op te nemen.

Wat zijn je plannen voor de rest van de dag?

Ik ben nieuwe Species aan het bewerken in mijn studio hier in Vancouver. Het is een prachtige herfstdag en ik raak altijd zo geïnspireerd door de seizoenswisseling. Veel nieuwe ideeën voor de volgende serie!

WhiteWall product aanbevelingen